Pomnik Budowy Szosy Brzeskiej zwany też Pomnikiem Pracy, a popularnie - Żelaznym Pomnikiem lub Żelaznym Słupem, powstał z inicjatywy ówczesnego ministra stanu Królestwa Polskiego (Kongresowego), a wcześniej dyrektora generalnego Dyrekcji Przemysłu i Kunsztów - Stanisława Staszica w celu upamiętnienia budowy w latach 1820 - 23 brukowanej szosy prowadzącej 

z Warszawy do Brześcia, a w szczególności - pracy i trudu robotników zatrudnionych przy tej ważnej i kosztownej inwestycji. Szosa, wybudowana olbrzymim nakładem środków (4 mln ówczesnych złotych) i pracy, była ważnym szlakiem komunikacyjnym Królestwa, mającym ogromne znaczenie ekonomiczne (otwarcie na chłonny rynek rosyjski) i polityczno - wojskowe.

Pomnik, odsłonięty 21.05.1825 r., ma kształt obelisku. Jego frontową płaszczyznę zdobi dziewięć płaskorzeźb dłuta artysty rzeźbiarza - Pawła Malińskiego, pod którym widnieje podany rzymskimi cyframi rok ukończenia budowy szosy brzeskiej (1823). Sześć płaskorzeźb w sposób realistyczny przedstawia pracę robotników podczas kolejnych etapów budowy szosy. Patrząc od góry, poszczególne płaskorzeźby przedstawiają: przygotowanie kostki kamiennej, niwelację drogi, wbijanie pali, brukowanie i konserwację szosy. Ostatnia płaskorzeźba z tej serii pokazuje transport towarów, a wiozący je wóz mija właśnie żelazny obelisk. Trzy symetrycznie rozmieszczone płaskorzeźby ukazują panoramy głównych miast leżących przy tej szosie: górna - Brześcia, środkowa - Siedlec i dolna - Warszawy. Na bocznych ścianach obelisku znajdują się awersy i rewersy dwóch medali wybitnych z okazji ukończenia budowy szosy brzeskiej. W pustych obecnie miejscach w górnej partii obelisku znajdowały się medaliony z herbami Królestwa Polskiego. Napisy po polsku i łacinie głoszą o zbudowaniu nakładem narodowym drogi długiej 178 staj. Teren wokół obelisku ogrodzony jest grubym, żelaznym łańcuchem wspierającym się na czterech, również żelaznych, słupach.

Bliźniaczy pomnik postawiono też przy drugim krańcu szosy brzeskiej - w Terespolu.